Internet in de reclame

De reclame heeft internet ontdekt maar langzaam begrepen. In de tweede helft van de jaren negentig begonnen de meeste reclamebureaus wel een afdelinkje dat voor hun klanten websites en webvertising kon maken, en desnoods kochten ze een bedrijfje. Maar de ‘echte’ reclamemakers bemoeiden zich er nauwelijks mee; ze begrepen het nog niet, waren onbekend met de techniek en keken ene beetje neer op formaten 468 bij 60 pixels. Ze gingen gewoon door met het maken van tv-commercials, en lieten internetwerk over aan groepjes nerds die wel de techniek kenden maart meestal minder van reclame wisten.

Onderhand werd internet misbruikt als reclamemedium door scharrelaars die het geen probleem vonden als de consument zich er scheel aan ergerde, dus volgen de pop-ups en andere irritante reclamevormen je om de oren.

De reclamebranche liet daarmee een gat vallen waar een ander soort bureaus graag insprong. Er ontstond een oerwoud van clubjes die opdrachtgevers adviseerden op het gebied dat traditioneel bij de reclamebureaus hoorde: de communicatie tussen merk en consument. Reclamemakers raakte pas weer een beetje geïnteresseerd toen de ‘Viral’ in zwang kwam: ‘iets’ werd al vrij snel een filmpje, en dat begrepen reclamemakers (en opdrachtgevers) natuurlijk wel.

De traditionele bureaus lopen inmiddels de achterstand wel een beetje in, mede door er een generatie reclamemakers het vak inkomt die is opgegroeid met internet. Ondertussen beginnen de bureaus die ooit begonnen zijn als internetspecialisten behoorlijk wat van reclame te begrijpen. Sterker, de meeste van die bureaus hebben zich inmiddels aangemeld bij de VEA, de branchevereniging van de reclamebureaus.

Op internet gaat het om marketing in zijn puurste vorm: je moet echt uitgaan van de consument. Dus niet denken: wat willen wij graag vertellen, maar: wat zouden mensen graag willen zien. Wat willen ze weten, wat willen ze doen?

BRON:
Hans van Dijk - Zapklare Brokken (Alles wat je moet weten over reclame)